Dzień dobry,

mam na imię Łukasz i mieszkam w Anglii już 10 lat. Pomyślałem, że skoro obraz wart jest tysiąc słów, chciałbym zamieszczać notki obrazujące ten Zachód, do którego Polacy tak tęsknią. 

A zatem, zapraszam.

Odc. XXV

Nic nie jest tym, czym się wydaje.

Część jedynasta

Moja definicja socjalizmu nie jest moja, jest zaczerpnieta od Szanownego Gospodarza.

"Socjalizm to zmiana stosunków wlasnosciowych na duzym obszarze minus sakramenty".

Socjalizm jest wiec zinstytucjonalizowanym zlodziejstwem z nachalna propaganda gloszaca teze, ze Boga nie ma, bo jego role przejela nowozytna demokracja, ktora dazy wszelkimi dostepnymi srodkami do uszczesliwienia ogolu ludzkosci, a w szczegolnosci tych którzy z lenistwa i przyrodzonych ograniczen nie potrafia poradzic sobie sami ze soba.

Ludzka twarz socjalizmu to tylko zdolnosc aparatu panstwowego do takiej zaslony dymnej jaka jest propaganda, ktora "czarujac lokalsów i kokietujac ich znajomoscia miejscowych zwyczajów, historii i trunków, a takze przysmaków" powoduje w niewyrobionych swojach mozgowych przekonanie, ze odbieranie jednym by dawac innym jest w porzadku, jesli tylko trzymamy sie ustanowionego prawa i przepisow. Czyli porzadek i pozory musza byc zachowane. Wiecej, one sa najwazniejsze.

"Pierwsza zasada socjalizmu jest ekspansja, nie ma socjalizmu bez ekspansji. Druga jest wewnetrzna dwoistosc polegajaca na tym, ze socjalizm deklaruje chec poprawienia doli robotnika, a jednoczesnie tego robotnika upadla i zubaza."

Misja demokratycznego panstwa wyznajacego socjalizm z ludzka twarza jest "ekspansja obliczona na likwidacje wlasnosci i oddanie jej w rece banków, przy jednoczesnym zarezerwowaniu sobie roli posrednika we wtórnej dystrybucji pieniadza".

Anglia , w porownaniu z tym, co mogla mi zaoferowac Polska, wypada nader korzystnie. Nie ukrywam, zyje sie tutaj naprawde wygodnie i dosc bezpiecznie. Zgadzam sie z Pania Danae, ze jest to panstwo prawa. Zgadzam sie, ze Polska w kwestii poszanowania prawa i wlasnosci przez sluzby panswowe ma jeszcze wiele do nadrobienia. Zgadzam sie, co do angielskiej pogardy i uprzejmosci. Moge tylko dodac za Grzeraltsem, ze ta uprzejmosc jest wyuczona. Czesto wypada z domieszka tzw. biernej agresji.

Jesli sprawa sie tyczy swietosci wlasnosci w Wlk. Brytanii, to pragne jednakze zwrocic uwage na historyczne tlo zagadnienia. Zyjac tutaj juz jakis czas zauwazylem, ze w poziomie deklaratywnym Panstwo to jest propagandowym mistrzem swiata, niemniej jak w kazdej demokracji, zgadzam sie z de Tocquevillem, iz "Nie ma takiego okrucieństwa ani takiej niegodziwości, której nie popełniłby skądinąd łagodny i liberalny rząd, kiedy zabraknie mu pieniędzy." I Anglia nie jest tu bynajmniej chwalebnym wyjatkiem. Pani Danae wierzy swiecie, ze wlasnosc prywatna jest w Anglii swietoscia i ja nie odmawiam jej do tego prawa, jedynie mam pewne watpliwosci i zastrzezenia, poniewaz uwazam, ze historia magistra vitae est. Jesli spojrzymy na upanstwawianie majatkow prywatnych w Anglii, to natychmiast podniosa sie glosy, ze przeciez to wszystko bylo w majestacie prawa i za rekompensata. I to jest oczywiscie prawda. Niech jednak ktos spojrzy na szczegolowe warunki rekompensat, a zrzednie mu mina i dobry nastroj - wywlaszczenie nastepowala za rekompensata w formie niskoprocentowych obligacji rzadowych. Jakis czas temu gruchnela wiesc, ze Wielka Brytania w koncu splaci swoje zobowiazania zaciagniete na poczet miedzy innymi I Wojny Swiatowej. Pytania, ktory mi sie cisna do glowy, ile z tych osob, ktorym "pozeniono" te obligacje jeszcze zyje, ile z ich spadkobiercow wciaz te papiery przechowuje, w koncu jaka byla roznica pomiedzy rzeczywista a deklarowana stopa zwrotu?

To tak po krotce, jesli chodzi o swiete prawo wlasnosci , ktore jest bezwzglednie szanowane w Wlk. Brytanii.

Co do pozostalych punktow z komenarza, odniose sie w osobnym wpisie.

Pozdrawiam wszystkich komentujacych serdecznie.

	deszcznocity
	23 marca 2018 14:08