Dzień dobry,

mam na imię Łukasz i mieszkam w Anglii już 10 lat. Pomyślałem, że skoro obraz wart jest tysiąc słów, chciałbym zamieszczać zdjęcia obrazujące ten Zachód, do którego Polacy tak tęsknią. 

A zatem, zapraszam.

Odc. XVIII

Nic nie jest tym, czym się wydaje.

Część ósma

Niesłychanie mnie zastanowiło to, jak Anglicy opisują IIWŚ: w kontekście poświęcenia, wyrzeczeń, składania ofiary, walki do upadłego. Wszyscy Anglicy doskonale  znają słowa Churchila wygłoszone 4 czerwca 1940 roku w Izbie Gmin:

[...] We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender [...]

Ucząc się z angielskiego podręcznika o historii Wielkiej Brytanii dowiedziałem się, że nie poddawanie się, o którym mówił Churchill, może oznaczać sukces w ewakuacji ponad trzystu tysicęcy żołnierzy z plaż wokół Dunkierki. Po tym sukcesie, Anglicy klepiąc się po plecach, zaczęli mówić, że w narodzie jest duch (walki) spod Dunkierki ("the Dunkirk spirit"). Niedawno powstał nawet o tym duchu film. Spojrzałem na zwiastun i jest on reklamowany hasłem - przeżyć to zwyciężyć.

Coś mnie wtedy ruszyło i zacząłem przeszukiwać internet w poszukiwaniu tego, jak ta wojna w Anglii wyglądała naprawdę. No to zobaczmy amatorskie nagranie z Londynu z roku 1941 , po niemieckim bombardowaniu.

Głęboko się nad tym zamyśliłem.

Czytając dalej rzeczoną książkę natrafiłem na postać R. A. Butlera - człowieka, którego dzisiaj w internecie różni znawcy określają mianem "najlepszego premiera Wielkiej Brytanii (który nigdy nim nie został)". Człowiek ów w 1941 roku został odwołany przez Churchilla z ministerstwa spraw zagranicznych i odstawiony na boczny tor - do ministerstwa edukacji. RAB miał jednak dużo  więcej ambicji  i determinacji, niż się najlepszemu premierowi Wlk. Brytanii wydawało. Konserwatyści obiecali klasie robotniczej przed wojną "ojczyznę na miarę jej bohaterów" (fit for heroes), z czego skorzystał nasz niedoszły premier przygotowując reformę edukacji 1944r. Ogólnie chodziło o bezpłatne szkoły średnie. I tutaj się na temat edukacji w Anglii zatrzymałem i stanęło przede mną jedno podstawowe pytanie - jak było w Polsce pomiędzy 1941 a 1944 rokiem, to ja wiem, ale że się w Anglii "bawiono" w reformy  edukacji w tym czasie? Ho, ho, tak, tak. Żeby było ciekawiej,  Guardian napisał był, jak to wymyślanie reformy wyglądało - Churchillem tygodniami grał w bilard, "stołował" się i oglądał filmy z czasów carskiej Rosji, a ten biedaczek RAB starał się naszego strudzonego premiera zainteresować swoim pomysłem. W tym artykule jest również mowa o tym , że dzieci nie posyłano do szkoły średniej, bo rodziców nie było stać na komplet mundurków. No i tutaj się znów zatrzymałem i zapytałem siebie co dokładnie klasa pracująca zrozumiała z obietnicy "ojczyzny na miarę jej bohaterów"? No to zobaczmy, jak wyglądała Anglia przed przystąpieniem do IIWŚ:

[...]W (niektórych) częściach kraju, jeden z czterech nie miał pracy. Joan Pallace z Sunderland, matka pięciorga dzieci: "Wszystkiego mój mąż pracował jakiś rok z dwunastu i pół. Miał śliczną twarz, gdy za niego wychodziłam (za mąż); teraz tylko skóra i kości. Zwolnili go cztery miesiące po tym, jak się pobraliśmy, więc ledwo znał, co to znaczy mieć co tydzień wypłatę. Ale musimy dawać radę - dla dzieci. Żeby chodziły schludne do szkoły. Mamy tu jeden wychodek na trzy rodziny. Wiem, że nie jego wina, dobrze wiem w czyjej to gestii. Myślę, że każdemu się należy własny wychodek." [...]

W tym artykule jest również mowa o innym sloganie, który zachęcałbył Anglików do wojny: "Wielka Brytania - Nowym Jeruzalem. Kraj, dla którego warto walczyć".

Myślicie, że w Polsce ten slogan byłby równie nośny?

Dziękuję  za uwagę.

	deszcznocity
	22 listopada 2017 20:39