> Czym jest książka „Rób to, co działa”?

Książka jest całkiem fajna ... i ma taką przewagę nad prezentowaną w notce REKLAMĄ książki, że według mnie nie zestawia nikogo przeciw nikomu.

Mnie na ten przykład zupełnie nie podoba się podejście Braci Rodzień (TM) do pomocy i komercjalizacji tejże ale jak robią to w granicach prawa, ich sprawa. Za to jestem ogromnym fanem pracy pana Roberta Cywesa M.D. Ph.D.  Jego sposób daje mnie fan i stawia realny wybór lub realne uzupełnienie terapi. 

Każdy kto ustawi się w kontrze do Evidence Base Medicine, według mojej opini, TYLKO STRACI. Z prostego powodu - cukrzyca i choroby związane z metabolizmem to choroby cywilizacyjne, gdzie rąk lekarzy, pielęgniarek czy edukatorów jeszcze długo, długo będzie za mało. 

Ta maksyma, która jest tytułem książki Blissa, Chwały Wystarczy Dla Wszystkich obowiązywała w 1921 gdy odkryto insulinę i obowiązuje dziś gdy insulinę produkują bakterie i drożdże zmodyfikowane genetycznie. A insulina najdroższa jest w USA, gdzie insulinę odkryto. 

> Właściwa dieta to potęga.

Jak kolega nawigator czytał książkę Sposób na cukrzycę. Protokuł doktora Bernsteina.

To chodzi właśnie o to, żeby jeść mało a często (co 3-4 godziny jest idealnie). Ruszać się, żeby pracowały mieśnie i nie przestawiać organizmu na produkcję zapasów. Chodowanie nadmierne tkanki tłuszczowej (można zobaczyć na procenty ile to jest; syn, który teraz coś robi przy lekko atletyce ma 9% a aktywny mężczyzna ok 40 lat i pewnie więcej też < 20%). 

Natomiast nie wiem, czy ja bym dostał speedu po pestkach gorzkiej moreli ...

Mało, a często? O tym w książce dr Bernsteina nie ma. Jedzenie częste pobudza trzustkę do częstego wyrzutu insuliny do krwiobiegu celem "pokrycia" wzrostu glikemii poposiłkowej. Utrzymujące się wysokie stężenia insuliny (bo nie pozwalamy jej jedząc co 3 godziny opaść do niskich, fizjologicznych wartości sprzed posiłku) powoduje szereg powikłań metabolicznych. Dr Bernstein dopuszcza 4-5 posiłków dziennie, ale nie co trzy godziny, raczej co 4-5. I też diabeł tkwi w szczegółach - zależy co się je.

Mało a często jak jesteśmy w ruchu i mamy aktywność fizyczną. Oczywiście, że jest. Zalecenia doktora Bernsteina zmierza do normoglikemi w przedziale 70-100/110 bez pików do np. 500 a u chorych na cukrzycę typu 1 może się to zdarzyć bez podania insuliny przy posiłku.

Jak kolega pewnie wie hipo glikemia łatwiej zabija ... niż hiper glikemia. W filmach jest to częsty motyw -> Księgowy, jeden z odcinków Ojca Mateusza ze Stefanem Friedmannem.

I ma kolega rację DIABEŁ tkwi w szczegółach, a każdy jest osobniczo zmienny. Niski poziom cukru szkodzi szybko a wysoki nie boli od razu.

Mam podobne odczucia praktyczne. Pracujac codziennie fizycxnie albo chodząc po gorach zauważyłem, że najlepiej zjeść dużo tłustego boczku na raz, buż podzielić to na dwie-trzy mniejsze porcje. Mała ilośc jedzenia = mało energii, i nie tylko startowej, ale też i w dalszym etapie. Drugi posiłek jem dopiero wtedy, gdy już czuję mocne wyczerpanie. Między posiłkami tylko piję, no i te pestki zjadam, bo przedłużają u mnie moment wyczerpania.

Właśnie wróciłem z "kardio-górki". Bylem przed treningiem mocno zmęczony. Zjadłem 20 pestrk girzkiej morrlu, popilem trichę mineralnej i zrobiłem 100 podejść w 110 minit. W sumie 700m podejścia i 700m zejścia, po całkiem stromej ścieżce leśnej z wystającymi korzeniami. Zmęczebie ooczułem przy 93-cim podejściu.

Z rana węgle najlepiej się trawią, więc nożna, ale ja to robię zawse z dodaniem tłustego boczku. Czyli miód + boczek = dopamina. Ale czym dalej, tym węgle powodują większe zmęczenie i senność. Więc ja już wtedy nie tykam węgli....no chyba że chce mnie się szybko zasnąć...:)