Dzień dobry,

mam na imię Łukasz i mieszkam w Anglii już 10 lat. Pomyślałem, że skoro obraz wart jest tysiąc słów, chciałbym zamieszczać zdjęcia obrazujące ten Zachód, do którego Polacy tak tęsknią. 

A zatem, zapraszam.

Odc. XXIV

Nic nie jest tym, czym się wydaje.

Część dziesiąta

W odniesieniu do doskonałego artukułu Stalagmita i komentarza Stalagmit @Nieobyty 18 grudnia 2017 14:2818 grudnia 2017 20:04

[...]

Rzeczywiście już od II połowy XIX w. angielska gospodarka ostro hamuje, co pokazuje wspomniany przez Pana współczynnik krajowej produkcji żelaza i stali. To dość symptomatyczne i zapewne nieprzypadkowe, że Brytyjczycy nie stosowali niektórych najnowocześniejszych technologii, które z powodzeniem wprowadzano w Niemczech. Na przykład w Anglii nie wprowadzono metody Thomasa-Gilchrista, która umożliwiała obróbkę rud żelaza o wysokiej zawartości fosforu (a tych jest najwięcej w Wielkiej Brytanii).

[...]

Dwa fakty obrazujące, dlaczego Brytyjczycy oddali pola Niemcom:

1. Ustawy Nawigacyjne zostały zniesione w 1849 roku, umożliwiając bezcłowe importowanie surowców i gotowych towarów do Wlk. Brytanii przez państwa niezwiązane z nią unią polityczną.
2. Analizując dokładniej rentowność kopalń angielskich doszedłem do wniosku, że był to niskomarżowy biznes. Dopóki można było wykorzystywać ludzi do niskopłatnej, niewolniczej pracy a dodatkowo okradać ich przy wypłacie, to jakoś to się kulało (zachęcam do przeczytania mojego poprzedniego wpisu):

W momencie wstąpienia królowej Wiktorii na tron w 1837 , Wielka Brytania osiągnęła ekonomiczny szczyt. Anglicy mówią o epoce wiktoriańskiej z ogromną dumą, często przytaczając powiedzenie "the empire on which the sun never sets". Niewiele osób wie, że Hindusi mają swoją wersję tego propagandowego sloganu: The sun never set on the British Empire because God did not trust the British in the dark. Popatrzmy zatem, jak to jej państwo wyglądało od środka,  by lepiej zrozumieć dlaczego do śmierci jej męża 1861 roku tereny Imperium urosły (kosztem podbojów i wojen) pięciokrotnie (sic!).

Anglicy szczycą się dorobkiem naukowym Szkota Adama Smitha. Mówi się często, że jest on jednym z ojców wolnego rynku - jednej z podstawowych frazesów, z którymi obnosi się przeciętny Brytyjczyk. Niewielu natomiast raczy zauważyć, że choć Smith opublikowal Bogactwo Narodow w 1776 roku, trzydziesci dziewiec lat pozniej wprowadzono tzw. ustawy zbozowe czyli cla importowe na zboze. Wszystko po to, by uspokoic wielkich wlascicieli ziemskich, ktorzy sie dorobili fortun na aprowizacji wojska podczas wojen napoleońskich, a teraz w nowym rozdaniu maja duze problemy, gdyz nie byli w stanie powstrzymac fluktuacji cen: w 1793 roku cena pszenicy wynosiła 50 szylingów za kwartę (12.7 kg), by urosnąć do 120 szylingów w 1801 roku, by w 1813 znów spaść do poziomu 40 szylingów. Stad ustawy  zbozowe ,w ktorych ustalono docelowa cene rodzimego zboza na 80 szyligow za kwartę, co w dzisiejszych cenach odpowiada £18.46 za kg ziarna. Prawo to zostalo zniesione dopiero 26 czerwca 1846, ale oczywiscie nie dano za wygrana i ostatecznie 87 lat po wydaniu wypocin Smitha wprowadzono w Anglii subsydia dla eksporterow rodzimego zyta, slodu i pszenicy.

Rewolucja przemyslowa zostala przeprowadzona na barkach i kolanach bezrobotnych chlopow, ktorzy po wprowadzeniu na masowa skale komasowania gruntow zostali pozbawieni srodkow do egzystencji na wsi. Calosc dopelnilo prawo, ktore nakladalo na parafie jako jednostke administracyjna obowiazek zajecia sie biedota. Parafia podatkowala wlascicieli ziemskich do niej nalezacych i z uzyskanych srodkow oplacala prowadzenie przytulka. Wlasciciele ziemscy zaczeli wiec burzyc niepotrzebne nieruchomosci na swoim terenie. W ten sposob parafia miala mniej srodkow na kazdego biednego zglaszajacego sie po pomoc, bo zmniejszala sie baza podatkowa a jednoczesnie zwiekszala sie ilosc wystepujacych po pomoc. Aby temu "zaradzic" zostalo wprowadzone instrukcje dla kierownikow przytulkow nakazujace drastyczne ppogorszenie warunkow, by odstraszyc potencjalnych chetnych do wyciagniecia reki po pomoc. Kulminacją były zamieszki chłopskie w latach 30stych XIX, które mogłyby przerodzić się w wojnę domową - przy stagnacji placowej na wsi, koszty zycia poszly ostro (trzykrotnie) w gore:

Jednym z bohaterów rewolucji przemysłowej jest Richard Arkwright, którego udoskonalenia w przemyśle tekstylnym doprowadziły do tego, że małe miasteczka, gdzie tradycyjnie odbywała się ręczna chałupnicza produkcja tekstyliów (po tym jak komasacja gruntów zaczęła powodować bezrobocie i wypychać rodziny ze wsi) również zaczęły pustoszeć. Nastał czas masowej produkcji wielkich faktorii oraz i masowej migracji.

Popatrzmy co się działo z tymi wygłodzonymi chłopami, których miasta omamiły wizją pracy, dachu nad głową i trzech posiłków dziennie. Nikt im niestety nie powiedział, że praca będzie od czternastu do szesnastu godzin na dobę, sześć dni w tygodniu; że praca będzie często zagrażać ich życiu; że pracodawcy będą woleli zatrudniać ich dzieci i żony, by płacić im odpowiednio pięciokrotnie lub dwukrotnie mniej); że w fabrykach obowiązuje surowa, nieludzka, okrutna dyscyplina; że pracodawcy będą wykorzystywać każdy pretekst by ich karać finansowo za najmniejsze uhybienia; że w pracy jest głośno, wilgotno, gorąco, bądź mnóstwo pyłu i łatwo się podupada na zdrowiu; że w miastach nie było dość mieszkań dla nich wszystkich i że będą się musieli żyć w przeludnionych, niesanitarnych warunkach. No ale była praca - na kopalni albo w fabryce. Ostatecznie, zawsze można było emigrować do Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Afryki, bądź Azji.

W roku 1801 populacja Wlk. Bryt wynosiła 10,5 miliona ludzi; w 1841 było to już 15.9 miliona. Pod koniec panowania Wiktorii liczba ta wzrosła do 30.5m. Te liczby robią wrażenie, ale mało kto  zdaje sobie sprawę, że pomiędzy 1853 a 1913 z Anglii oficjalnie wyjechało 13 milionów ludzi. A gdzie Ci, którzy zostali karnie przetransportowani do kolonii by uniknąć kary śmierci za kradzież bohenka chleba?

Ciąg dalszy nastąpi.

	deszcznocity
	21 grudnia 2017 15:16