Nikt z nas ludzi nie jest nieomylny ani wszechwiedzący.

Lekarzem nie zostaje się w nagrodę, ale z obowiązku, ponieważ jest to powołanie, zobowiązanie, służba, przywilej, poświęcenie.

Poświęcasz cenne lata swojego życia aby zdobyć mnóstwo wydaje się nieprzydatnej, encyklopedycznej wiedzy w stosunkowo zbyt krótkim czasie, by objąć i pojąć ogrom zależności, niuansów i maestrii z jaką zostaliśmy stworzeni.

Dany Ci jest przywilej pomagania ludziom w celu ich uzdrowienia.

Za każdym razem, gdy Ci się powiedzie pacjent zaciąga wobec Ciebie dług wdzięczności, którego nijak nie jest w stanie spłacić.

Ta świadomość i możliwość doświadczenia takiej sytuacji dzień w dzień przez resztę Twojego życia jest właśnie przywilejem.

Drugą stroną tego medalu jest służba - są to nieskończone godziny z pacjentami, nieprzespane dyżury, niekończące się kolejki przed gabinetem, życie na wysokich obrotach. Cały czas zobowiązany jesteś zachować profesjonalizm, doradzać i leczyć wg najlepszej Twojej wiedzy i doświadczenia, cały czas się dokształcać, bo wiele z wiedzy którą wyniosłeś na studiach okazuje się po latach błędna, nieaktualna, szkodliwa. Tylko jeśli zdecydowałeś się na ten zawód z powołania, przyniesie Ci on satysfakcje i gratyfikacje niewymierne w lokalnej walucie.

Nie zostałeś lekarzem w nagrodę.

Pamiętaj, pycha kroczy przed upadkiem.

Czujesz, że masz zawsze rację, bo możesz wypisać skierowanie albo receptę? Spójrz na siebie z boku - czy leczysz ludzi? Nie jesteś li tylko profesjonalnym wypisywaczem skierowań i recept, a jeśli do tego swoją rolę sprowadzasz i pacjent jest zmuszony leczyć się sam, to jak to świadczy o Tobie, jako lekarzu prowadzącym?

Po to się uczyłeś 20 lat żeby łączyć fakty i wyciągać wnioski, żeby wiedzieć na tyle dużo by móc samodzielnie myśleć, a w razie czego wiedzieć gdzie i co doczytać i samodzielnie podejmować poważne odpowiedzialne decyzje, a nie zasłaniać tyłek i plecy parawanem z zaleceń i procedur, które często są wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne.

Boli Cię, że nie zawsze masz rację albo że pacjent wie coś czego ty nie wiesz? Inni ludzie też myślą i mają rozum. To, że nie mają tytułu przed nazwiskiem, nie znaczy, że nie rozumieją tekstu pisanego i że nie potrafią wyciągać logicznych wniosków. Może wina leży po Twojej stronie, bo nie budzisz swoim postępowaniem zaufania. Zaufania, które zawsze dostajesz od nich na "Dzień dobry" i tylko od Ciebie zależy, czy je utrzymasz, czy stracisz. Obrażanie się, że ktoś ma inne zdanie niż ty świadczy jedynie o braku dojrzałości. Po to się kształciłeś, by móc merytorycznie uargumentować swoją opinię i decyzję.

Po pierwsze - nie szkodzić, pamiętasz?

źródło obrazka: https://miro.medium.com/max/914/1*1pyOY3TbIAPIhbdPisN4sA.png

Skończyłem, już można się śmiać z naiwności tego tekstu. Doskonale wiem, że nie po to są systemy opieki zdrowotnej czy studia medyczne, żeby cierpiącym uchylić nieba. Ale gdzieś po drodze nie zatraciłem jeszcze resztek idealizmu. Młody jestem, może jeszcze muszę troche pożyć.

	deszcznocity
	29 lipca 2022 09:48